[...] „Nowa szkoła” to przede wszystkim opowieść o ważnych sprawach jakie często zaprzątają głowę młodemu człowiekowi: pierwszych zauroczeniach, próbie dostosowania się do otoczenia. Książka ukazuje ważne i trudne tematy jak zespół Aspergera po przez zabawne i wciągające opisy. To powieść, która wielu rodzicom ułatwi i da początek wielu rozmowom na poważne tematy.

Książka skierowana jest do młodego czytelnika w wieku 7-12 lat który biorąc ją do ręki, długo się od tej pozycji nie oderwie. Sam pochłonąłem całą w jedną noc i kompletnie nie czułem by choć raz na 268 stronach z których się składa poczuł się nią zmęczony. Moim zdaniem to pozycja obowiązkowa dla dzieciaków które tak jak Kuba i Amelia muszą po wakacjach odnaleźć się w nowym towarzystwie. To również kilka godzin po prostu świetnej rozrywki z bardzo dobrym humorem.

Co warte uwagi i dodatkowo ukazuje jak wszechstronnie uzdolniony jest Rafał Kosik to strona estetyczna książki, gdyż wszystkie ilustracje na okładce i wewnątrz książki są również autorstwa Rafała. Mi one przypadły do gustu i uważam, że są świetnym dodatkiem do całości i w stu procentach uzupełniają książkę, a prywatnie dodam, że moją ulubioną jest ta ukazująca Mi w stroju przeciwalergicznym. [...]

[...] To idealna książka na początek roku szkolnego – zabawna, ciepła, mądra, obfitująca w przygody i pokazująca jak wyjść z trudnej sytuacji. Akcentuje znaczenie szczerej rozmowy w wyjaśnianiu nieporozumień, dość uszczypliwie portretuje nie najmądrzejszych dorosłych i przywraca wiarę w to, że z każdej sytuacji jest jakieś wyjście. Rodzice, przeczytajcie ją z dziećmi.

PS.
Namnożyło się ostatnio książek, których bohaterowie mają zespół Aspergera. Ale to chyba dobrze, że o problemie się mówi, szczególnie dzieciom, które potrafią być okrutne wobec tych, którzy odstają od normy.

[...]Trzeci tom KiA/AiK to powrót do pełnego humoru i akcji świata czwórki szalonych dzieciaków, który dzieci zdążyły już z pewnością pokochać. Powrót bardzo udany, trzymający znakomity poziom poprzedników, a co ciekawe niepodzielony tym razem na dwie części a stanowiący w pełni zamkniętą opowieść o tytułowej „Nowej szkole”. Nowe przyjaźnie, nowe niechęci… sporo dobrej zabawy wprowadzają nowe postacie, a kontynuacja specyficznych relacji Kuba/Amelia dodaje tylko smaku. [...]

[...] Język powieści jest kolejną miłą niespodzianką. Pojawiają się w nim nie tylko anglicyzmy czy zwroty z języka spotykanego w sieci, ale też słowna "trudne" takie jak "makler". Każde słowo, które mogłoby sprawić trudność czytelnikowi, jest opatrzone przypisem, który krótko je objaśnia - kocham takie przypisy. Pozwalają one poszerzyć wiedzę i niejako "oswajają" młodyh czytelników z nowymi słowami i przypisami w ogóle. Książkę czyta się łatwo i bez problemów, akcja i opisy są w dobrych proporcjach i nie nużą. Co więcej - całość wciąga (na tyle, że mnie, osobie mającej ostatnio problemy z koncentracją, udało się powieść przeczytać prawie w całości w ciągu jednego wieczora).
Każdy nowy rodział jest opatrzony niewielką ilustracją i krótkim opisem tego, co się w nim wydarzy - nie tylko wygląda to estetycznie, ale może też zaciekawić i zachęcić młodego czytelnika do dalszej lektury.
Ogólnie oceniam książkę bardzo pozytywnie, była pełna ciekawych zdarzeń i jeszcze ciekawszych postaci, napisana w dobrym stylu. Wymagać będzie od młodego czytelnika skupenia i nie będzie mu serwować łatwych odpowiedzi. Będzie mógł brać stronę ulubionej postaci, identyfikować się z jednym z bohaterów. Sprawy, które zostały poruszone w powieści są bliskie życiu dzieci, podobne problemy zapewne zdarzają się nader często w realnym życiu. Polecam zatem gorąco, a sama mam zamiar polować na kolejne powieści autora, by zobaczyć, czy są napisane na podobnym poziomie. Znajdę, przeczytam i moją opinię na pewno Wam streszczę.

[...] Osią fabularną jest relacja między Amelią i Kubą, pokazana z ich bardzo odmiennych perspektyw – zupełnie inaczej interpretują różne życiowe sytuacje, przez co ich przyjaźń ewoluująca w uczucie zostaje wystawiona na ciężką próbę.
Jest to swojego rodzaju komedia pomyłek, gdzie kolejne zbiegi okoliczności powodują coraz większe nieporozumienia – prowadząc czasem do zabawnych komentarzy, a przy tym niosąc spory ładunek emocji. Jeśli nawet dorosły facet dał się wciągnąć i wracał myślami do czasów dzieciństwa, to u dziecka efekt będzie jeszcze wyraźniejszy.

Właśnie ten aspekt zrobił na mnie największe wrażenie – w prostej, zabawnej i bezpretensjonalnie napisanej formie kryje się subtelne przesłanie, które prawdopodobnie dotrze nawet do najmłodszych czytelników. O tym, że czasem nie warto zbyt szybko szufladkować ludzi i ich zachowań. Ładnie pokazana różnica perspektyw wskazuje również na alternatywne sposoby rozwiązywania konfliktów. Nie jest to może poziom "Małego Księcia", ale w swojej klasie nadal jedna z przyjemniejszych lektur – polecam przede wszystkim uczniom szkół podstawowych i gimnazjalistom. Chociaż nawet dorośli mogą być mile zaskoczeni.

[...] W powieści „Nowa szkoła” historia została rozpisana na dwa głosy: Amelii oraz Kuby. Dzięki temu można śmiało polecić książkę każdemu, kto chodzi do szkoły podstawowej. Wartka akcja, dowcipny i prosty język to nie jedyne atuty tej powieści. Ważne jest to, że uczy empatii. Moim dzieciom podobał się duża czcionka oraz ciekawe postacie. A problemy bohaterów były im bardzo bliskie. Oprócz tego autor wymyślił ciekawy sposób, by wzbogacać słownictwo młodych czytelników – sześcioletnia Mi popełnia wiele gaf językowych, dlatego zakłada słowniczek trudnych wyrazów. Teraz tylko należy podsunąć dzieciakom jakiś ładny zeszycik…

[...] Amelia i Kuba. Kuba i Amelia. Nowa szkoła dowodzi, że zawsze warto wysłuchać tej drugiej osoby, zaś problemy z jakimi mierzą się dzieci wcale nie są takie małe. Bohaterowie Rafała Kosika mają szczęście posiadać naprawdę sensownych rodziców, którzy umieją mądrze wesprzeć swoje pociechy, jednocześnie pozwalając im na samodzielność i naukę życia. Ciekawie ukazane są obie pary rodzicielskie, które różnią się w podejściu do wielu życiowych problemów. Dzięki temu dziecko ma okazję zaobserwować różne reakcje i różne rozwiązania podobnych sytuacji, a także możliwość współpracy pomimo odmienności zdań.

Książka pomysłowa, dotykająca rzeczywistych problemów, z jakimi borykają się dzieci, a jednocześnie napisana lekko i z dużą dawką humoru. Nie da się nie polubić rodzin Domeyków i Rytlów i mają już oni u nas zarezerwowaną miejscówkę na półce.

„Amelia i Kuba. Kuba i Amelia” to taka książka o wielkich problemach małych ludzi, i fajnie, że takowa powstała, bo często ignoruje się szkolne dylematy i konflikty dzieciaków, uważając je za mało istotne czy niegodne uwagi. A przecież dla przeciętnego jedenasto czy dwunastolatka, stanowią one niemalże całe życie. Dlaczego więc nie mówić o tym? Historia może pokazać dzieciakom, że skoro książkowi bohaterowie przeżywają podobne sprawy, to oni sami nie są osamotnieni w swych dylematach. Z Amelką, Kubą, Albertem i Mi bowiem, bardzo łatwo jest się utożsamić. Ważnym wątkiem w książce jest postać ucznia z Zespołem Aspergera - początkowo niezrozumiałego przez otoczenie i wytykanego palcami, ale z czasem budzącego tylko sympatię i absolutną akceptację.

Polecam ten tytuł wszystkim zainteresowanym. Dzieciakom i ich rodzicom, paniom bibliotekarkom, fanom "Felixa, Neta i Niki". Z Amelką i Kubą bardzo łatwo jest się zaprzyjaźnić.

[...] Nowa powieść Rafała Kosika to nie tylko pretekst do rozmów na ważne tematy, ale również wciągająca historia pełna zabawnych i nieoczekiwanych sytuacji oraz ciekawie wykreowanych bohaterów. Idealna lektura tuż przed pierwszym dzwonkiem.

[...] Lektura tej książki powinna spodobać się zarówno młodym czytelnikom jak i ich rodzicom. Autor świetnie sportretował pewne typy ludzkie, pokazał jak można zupełnie inaczej interpretować różne sytuacje, co często prowadzi do konfliktów. KUBA I AMELIA nie mogą się dogadać, mimo, że bardzo chcą się przyjaźnić. Ich relacje nie układają się jednak najlepiej. Może ta książka pomoże chłopcom i dziewczynom lepiej się zrozumieć? Chyba taki między innymi był zamysł tej serii.
Rafał Kosik przestawia szkolną rzeczywistość, trudne początki w nowej szkole, relacje między uczniami i nauczycielami. Jest jeszcze ktoś, na kogo warto zwrócić uwagę. To dociekliwy, irytujący swym zachowaniem Albert. To właśnie on zastanawia się: Po co są szkolne regulaminy? Przecież nawet nauczyciele nie zawsze ich przestrzegają! Może zamiast usilnie pilnować ich przestrzegania warto zastanowić się nad tym czy nie wymagają zmian?

"Jak nie możesz zmienić ludzi, zmień regulamin" - mówi w rozmowie z Albertem Kuba. I ma chyba rację.
Warto się nad tym trochę pozastanawiać w czasie wakacji :-)

[...] Brakuje mi w tej książce trochę fantazji, przygody, czyli wszystkiego tego co tak uwielbiam w serii FNN. Tu jest spokojniej, mocno trzymamy się ziemi, cała zabawa jest więc nie tyle w szalonych wydarzeniach, ale w interakcjach między bohaterami i w ich charakterach. Jest to więc coś w stylu dawnych mistrzów powieści dziecięco młodzieżowej - wszak Niziurski też często bazował na humorze podwórkowo-szkolnym i nie potrzebował żadnych elementów fantastyczno-naukowych do tego by zainteresować czytelnika. [...]

[...] Przy okazji drugiego tomu zupełnie zmieniła się forma powieści. Pierwszy został wydany niejako w dwóch częściach: osobno punkt widzenia Amelii, osobny Kuby. Zabieg średnio udany, moim zdaniem mający na celu głównie zarobek. Tutaj mamy do czynienia z czymś bardziej "standardowym". Wciąż poznajemy historię oczami obu bohaterów, ale ich narracje są zwyczajnie wymieszane. [...]

[...] Ponad rok temu, recenzując pierwszą część serii, pisaliśmy o tym, że Rafał Kosik wkłada masę wysiłku w zachęcenie młodego czytelnika do poznawania świata. Nic się nie zmieniło, a wręcz przeciwnie - to wszystko dojrzało. W nowej książce znajdziemy moc trudnych słów, które natychmiast są wyjaśniane. Sztuką jest tłumaczenie trudnych pojęć - Kosik jednak znowu poradził sobie z zadaniem znakomicie, umiejętnie wplatając w fabułę zdarzenia, nadające słowom odpowiedni kontekst.

Jak w poprzednim tomie, bohaterowie zmierzą się ze światem. I choć pozornie jest to świat dziecięcych problemów, tak naprawdę przybliża dzieciakom problemy, z którymi mierzą się przez całe życie także dorośli. Zderzenie normalności z odmiennością (a może to właśnie ci "dziwni" okażą się najbardziej "normalni"?), odróżnianie kłamstwa od prawdy i stosowanie się do absurdalnych zasad - to wszystko przecież dzieje się w obu światach. Warto to wytłumaczyć, a już na pewno trzeba o tym wyraźnie mówić. Opowieść Kosika dyskretnie i z wyczuciem wprowadza do dziecięcego świata elementy, o których trudno czasem rozmawiać. Rodzice powinni być naprawdę zachwyceni. Tym bardziej, że i dla nich ukryto to kilka niezłych dowcipów. Serio! [...]